Senescenent

Ik maakte me zorgen over de gezondheid van de harde schijf in mijn Windows masjien. Van de oorspronkelijk ter beschikking zijnde Gigabytes bleven er na elke Windows update steeds minder over. Zelfs zo weinig dat de digitale doos slechts piepend en krakend uit zijn spreekwoordelijke dementie ontwaakte.

Gisterochtend deed de krant kond van een overeenkomstige zaak. Bij een proef met muizen van middelbare leeftijd bleek men in staat deze te ontdoen van hun uitgebluste ‘senescenente’ cellen. De proefdieren leden minder aan ouderdomskwalen, bleven fit en energiek, en leefden een kwart langer dan gemiddeld.

Weliswaar delen senescenente cellen niet meer, doch zijn zij overtollig en scheiden bovendien schadelijke stoffen af welke ons met het klimmen der jaren zwak, ziek en misselijk maken. Het is dus zaak het lichaam ervan te ontlasten. Jammer genoeg is dit nu nog niet toepasbaar op de mens. Maar hoop doet leven, het onderzoek vordert.

Een vergelijking met mijn computer dringt zich op. Volgens mijn onvolprezen steun en toeverlaat in tijden van numerieke nood werd de gezondheid van het rekentuig ondergraven door een bovenmatige dosis onnutte, zeg maar senescenente, bestanden.

De sonore stem vanuit de telefoon leidde mij tot activatie van het menu schijfopruiming. Een paar minuten later waren alle overbodige bestanden opgeruimd en werkte de schijf wederom kwiek en gezwind. Zonder te groeten had de heer Altzheimer het pand verlaten. Hij was zijn hoed vergeten. De medische stand zou er goed aan doen contact op te nemen met die deskundige uit het illustere Geervliet.