Ongrijpbaar

Ik weet het. Het is als mosterd na de maaltijd en wat valt er nog te vertellen als Frits Barend op elke TV zender verteld heeft dat Johan altijd een broodje ossenworst voor hem meenam. Maar toch…

Het feest is over

Af en toe lees ik wel eens een krantje. Zo las ik meer dan een jaar geleden in Het Parool over de Syriëganger Achraf: ‘Papa, over drie weken ben ik terug,’ zei de zeventienjarige Achraf vanuit Syrië. Zaterdag stierf hij, waarschijnlijk door een Amerikaanse luchtaanval op Raqqa. Hij is de tweede Amsterdamse Syriëganger die omkomt.

Raapstelen en paniek

Soms ben ik de weg kwijt, dan monkel ik in mezelf. Dat doe ik op de fiets, of als ik uit het raam staar, ja zelfs als ik de poes aai. Dan borrelen er gedachten in me op waarvan ik zelf sta te kijken en beschik ik over opinies waarvan ik zelf niet wist dat ik ze had.

Een waggelende gang

De letters spelen haasje over en de zinnen dansen over het papier. Ik zie dubbel en heb last van staar. Lezen en schrijven zijn moeizame zaken. De laatste maanden ben ik dan ook een gewillige prooi voor zowel de orthoptiste als de optometrist. Maar genoeg geklaag. Ze hebben beloofd er iets aan te doen. Ik vertrouw ze.

Dada in Ede

Mij gebeurt nooit wat. Tussen het hoeren, snoeren en taxirijden door kabbelt mijn leven zich rimpelloos voort, één onafzienbare oceaan van traagheid. Het enige avontuur biedt de dagelijkse afwas.

Frutselen, fikfakken en vloeken

Ik koester liefde voor het aanrecht. Noem het een wankel soort Machismo. Geen overdreven liefde, van ‘kijk hem eens gek doen’, maar liefde gedreven door goede trek.

Kwelgeest

Daar stond ze dan. Alle vier haar banden waren lek gestoken. De garage gebeld. Die kwamen met een oplegger de wagen ophalen, brachten hem naar de garage en legden er een paar nieuwe banden om.

Op weg naar de Kosmos

Mei 1968. Hippies waren het. Ongenaakbaar in hun opperste hipheid. In hun Afghaanse jassen, of oogverblindend in veelkleurige capes, bonte uniformjassen en laarzen. Spaanse laarzen.

De ironie van Diederik Samsom

Meende hij het nou wel of niet? ‘We boeken vooruitgang, echte vooruitgang!’, sprak Diederik Samsom afgelopen zaterdag op het congres van de jarige PvdA.

Het Correspondent’s Dinner

Ik ben een zuurpruim. Afgelopen woensdagavond heb ik het Correspondent’s Dinner gemist. Ik was stoned en niet thuis. Bij thuiskomst vroeg ik Mevrouw Diverse Negosie hoe het was geweest.